حکاکی با لیزر به طور معمول برای فرآیندی مانند اعمال برچسب با بارکد ، کدهای تاریخ ، کدهای QR ، شماره سریال ، تعداد قطعات یا اضافه کردن حق چاپ / علائم تجاری و آرم ها به تعدادی از سطوح مختلف که در بسیاری از صنایع معمول است، استفاده می شود.
جوشکاری لیزری (Laser Welding) از جمله روش های نوین جوشکاری های ذوبی می باشد. سرعت و ظرفت بالا و دقت بسیار، از جمله عواملی است که کاربرد این فرآیند جوشکاری را در صنایع مختلف گسترش داده است. با تابش اشعه پر انرژی لیزر به سطح مورد نظر، حرارت مورد نیاز برای ایجاد حوضچه مذاب و انجام فرآیند اتصال فراهم می گردد.
از سال 1962 به بعد گزارشهاي متعددي در زمینه کاربردهاي صنعتی لیزر که شامل جوشکاري نیز میباشد، موجود است. اولین عملیات جوش لیزري در سال 1963 و براي جوشکاري لب به لب ورق هاي 0.25 میلیمتر با استفاده از لیزر پالسی یاقوت گزارش شده است. در سال 1965 سیستم هاي لیزري به وجود آمدند که براي جوشکاري ظریف در مدارهاي الکترونیک، درون لوله هاي خلاء و در سایر کاربردهاي خاص که تکنولوژي معمول قادر به ایجاد جوش مناسب در آنها نبود، استفاده شدند. به دلیل محدودیت توان موجود، تا 1970 جوشکاري لیزري محدود به مواد با ضخامت کم و سرعت پایین بود. پس از آن به طور روز افزون بر کاربردهاي لیزر افزوده شد و امروزه لیزر در حوزه فرآوري مواد کاربردهاي زیادي پیدا کرده است. جوشکاري با استفاده از لیزر به عنوان یک فناوري جدید در سالهاي اخیر کاربردهاي بسیار وسیعی در صنایع مختلف از قبیل خودروسازي، صنایع نظامی، صنایع هوا و فضا، کشتی سازي، الکترونیک و غیره پیدا کرده است.
انواع جوشکاری لیزری
جوشکاری لیزر به دو روش کلی قابل انجام می باشد. در روش هدایتی جوشکاری لیزر، حرارت از طریق هدایت گرمایی به ف منتقل می شود. این روش مختص لیزرهای یاقوتی به نسبت کم انرژی تر است که اغلب برای جوشکاری با کم عمق استفاده می شود. در روش عمیق یا سوراخ کلیدی، جوشکاری توسط لیزرهای پرانرژی انجام می شود و اغلب برای اتصال قطعات ضخیم یا پر کردن حفره ها مورد استفاده قرار می گیرد.
از سال 1962 به بعد گزارش های متعددی در زمینه کاربردهای متالورژیکی لیزر از جمله جوشکاری موجود است. اولین عملیات جوشکاری لیزری در سال 1963 و برای جوشکاری لب به لب ورق های فولادی با استفاده از لیزر پالسی یاقوت گزارش شده است. در سال 1965 سيستم های ليزری به وجود آمدند كه برای جوشكاری در مدارهای الكترونيك، درون لوله های خلاء و در ساير كاربردهای خاص كه فناوری های مرسوم آن زمان قادر به ايجاد مناسب آنها نبودند، استفاده شدند. به دليل محدوديت توان موجود، تا 1970 جوشكاری ليزری محدود به لیزرهای پالسی برای مواد با ضخامت كم و سرعت پايين بودو تنها پس از آن از لیزرهای با توان بالا و پیوسته نیز در جوشکاری مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1971 وجود حالت جوشکاری نفوذی یا سوراخ کلیدی در تابش اشعه لیزر یا پرتو الکترونی در جوشکاری با پرتوی لیزری (LBW) و نیز جوشکاری با اشعه الکترونی (EBW) گزارش شد. در واقع ایجاد سوراخ کلید در فات، در شدت های بالای لیزر (MW/cm3) امکان پذیر است و در نتیجه سوراخ کلید نیاز به زمانی کافی برای به وجود آمدن دارد و به آسانی در جوشکاری لیزر پالسی ایجاد نمی شود. از سال های 1971 تا 1972 به بعد استفاده از لیزرهای CO2 پیوسته این مسیر را تغییر داد.
درباره این سایت